- Zakłady Porcelany "Bogucice"
- Porcelana Śląska sp. z o.o.
- Porcelana Bogucice sp. z o.o.

"Porcelana Śląska"

PORCELANA ŚLĄSKA		(3)

	Fabryka Porcelany "Porcelana Śląska" w Katowicach (1995-2008)

C. PORCELANA BOGUCICE sp. z o.o. (13)

KOLEKCJA ŚLĄSKA	BEBOK I INNI

PORCELANA BOGUCICE - A	KOLEKCJA ŚLĄSKA BEBOK I INNI	(9)

Opisy poszczególnych postaci przeniesiono z oficjalnej strony - Porcelana Bogucice

16 czerwca 2018 · Nominacja finałowa „Śląska rzecz 2017” dla naszej kolekcji „Beboki i inni” - postacie ze śląskich podań i bajek. Poznajcie beboków, utopców, strzigi, skarbników, połednice, nocnice, heksy i meluzyny.

PORCELANA BOGUCICE - KOLEKCJA ŚLĄSKA

BEBOK - to nadprzyrodzona istota z polskiego folkloru, prawdopodobnie demon słowianski. W wierzeniach ludowych na Górnym Śląsku Bebok mieszka w okolicach ludzkich zabudowań. Spotkać go można w zakazanych, niedostępnych miejscach, gdzie nie powinny chodzić dzieci. Znak rozpoznawczy Beboka to wielki pysk, ostre zęby i owlosione kopyta. Beboka podejrzewa się o porywanie do brudnego worka niegrzecznych dzieci, które nie sluchają rodziców. Niektóre agresywniejsze Beboki dodatkowo tłuką dzieci kijem. Aby uchronić się przed Bebokiem wystarczy stosować się do poleceń rodziców.

HEKSA - Czarownica to taka kobieta, która potraf czarować i wyczyniać inne zaklęcia. Mówi się, że w czwartki i piątki organizują sobie zabawy taneczne, że przyjaźnią się z diabłami, zbierają poranną rosę albo, że mają koty grające na skrzypcach i kury znoszące złote jajka. Niektórzy to lekceważą albo z tego się śmieją, ale nie radzę tu żartować! Bo jak się ktoś będzie za bardzo z czarownicy naśmiewał, to ona potrafi nadlecieć i ukłuć w plecy swoimi paznokciami - i to jest taki niespodziewany ból, na który Ślązacy mówią - heksynszus, czyli uderzenie czarownicy. Jedne czarownice specjalizują się w straszeniu, inne w duszeniu albo w porywaniu dzieci. I to dlatego poszczególne czarownice nazywamy strzygami, meluzynami, połednicami albo zmorami, morami. Mówi się też, że czarownice latają na miotłach, ale śląskie czarownice zazwyczaj latają na beczkach po ogórkach, po kapuście kiszonej albo po piwie. Dlaczego? Bo miotła to jedynie zwyczajny pojazd latający, zaś prawdziwą limuzyną i najbardziej pożądanym pojazdem dla czarownic jest beczka. Zapamiętajcie więc, że miotła dla czarownicy to jak jeżdżenie na zwykłym rowerze albo motorowerze, zaś beczka jest jak wielkie auto. Z tego widać, że latające na beczkach śląskie czarownice, to arystokracja wśród czarownic.

MELUZYNA – brak opisu!

MELUZYNA - fragment opisu wzięty ze strony:https://www.antryj.pl/obyczaje/meluzyna
Meluzyna tym różni się od większości śląskich demonów, że nie robi człowiekowi żadnej krzywdy; jedynym przejawem jej istnienia sa lamenty ukryte w zjawiskach przyrody: deszczu i wietrze. Ten element podania nie stanowi zresztą żadnej niesoidzianki, przed wiekami kazdy niemal dźwięk otoczenia kojarzono z ingerencją nadprzyrodzonych sił. Buzujący ogień, wiatr w kominie, skrzypienie desek na poddaszu - wszystko to miało własnego, wyspecjalizowanego demona. Stare opowieści o Meluzynie zgodne są co do jednego: na pewno była bardzo piękna, bez wątpienia też jej los wiąże się z ogromną tragedią. Na Opolszczyźnie uważano, iż była brunetką obdarzoną wspaniałymi, długimi włosami oraz ciemnymi i urokliwymi oczami.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Meluzyna - jak podaje Wikipedia:
MELUZYNA - kobieca postać z legend i folkloru. Według jednej z legend literackich z XIV wieku Meluzyna była czarodziejką. Ta wersja została spisana w latach 1387-1393 przez Jehana czy Jeana d'Arras, dworzanina księcia Jana de Berry. W sztuce terminem meluzyna określa się figurkę kobiety z ogonem ryby lub węża, zazwyczaj umieszczaną na dziobie statku.

NOCNICA - postać demoniczna z mitologii słowiańskiej, wywodząca się z wierzeń przedchrześcijańskich, określana jako pośmiertna forma egzystencji ludzkiej duszy. Wskutek licznych przeobrażeń, jakie zaszły w demonologii ludowej, zazwyczaj utożsamiano ją ze zmorą. Na Śląsku nocnicą nazywano demona płci żeńskiej, duszącego ludzi we śnie - zwłaszcza niemowlęta - i sprowadzającego choroby. Przypisywano im zwodzenie ludzi, wyprowadzanie ich na bezdroża, na których musieli długo błądzić, uniemożliwiając lub utrudniając im odnalezienie drogi. Nocnica - zagrażała nie tyle dzieciom, ile dorosłym, utrudniając im odnalezienie drogi, sprowadzając na manowce. Sprzyjały rozpowszechnianiu tych wierzeń na przykład świecące fosforycznym blaskiem próchno, robaczki świętojańskie, płonący metan, a nade wszystko - wódka. Gdy odmówiły bowiem posłuszeństwa głowa i nogi, najłatwiej było zwalić winę na nocznice... Pisał o tym między innymi Gustaw Morcinek: "Taka nocznica spotyka idącego przechodnia, najczęściej pijanego chłopa i wabiąc go słodkim głosem: - pójdź!..., pójdź!... - wiedzie go przez bagniska, krzaki, zarośla, tarniny i zapadliska, wodzi go aż do świtania,a gdy zaczynają się ptaki budzić, a na niebie rożega się słońce, wtedy odchodzi". Nocznice pojawiały się najczęściej całymi gromadami. Było ich tyle, że po zmroku ludzie starali się nie wychodzić z domu, żeby ich nie spotkać. A żony ostrzegały mężów: nie pij, bo cie nocznice posmykajóm. Nocnice wściekały się, gdy ktoś na nie zagwizdał, bo uważały to za ciężką zniewagę.

POŁEDNICA - południca złośliwy i morderczy demon polujący latem na tych, którzy niebacznie w samo południe przebywali w polu. Południcami stawały się dusze kobiet zmarłych tuż przed lub w trakcie , bądź wkrótce po weselu. Zadawały napotkanym na polu ludziom zagadki, od odpowiedzi na które zależał los pytanego. Zabijały lub okaleczały swoje ofiary, dusiły śpiących na polu żniwiarzy i porywały dzieci bawiące się na skraju pola. Południce ukazywały się jako młode dziewczyny lub stare kobiety owinięte w białe płótno, z rozpuszczonymi w nieładzie włosami. Na plecach nosiły worki, w których porywały dzieci. W rękach trzymały zazwyczaj drąg, ożóg lub sierp, którymi potem dręczyły swoje ofiary.

SKARBNIK - Gustaw Morcinek " Skarbnik" "Prym wiedzie stary brodaty Pustecki (na Śląsku Cieszyńskim), przezwany na Górnym Śląsku Skarbnikiem, a gdzie indziej Fontaną. Porządny to duch, przebywający w starych zawaliskach w kopalni węgla. Jest to nawet bardzo porządny duch, tylko nie wolno go rozgniewać. Pomaga on bowiem górnikowi w pracy, przyskoczy z pomocą, gdy wypadnie podnieść wykolejony wagonik z węglem i nałożyć na szyny, pomoże odwalić ogromne kęsy węgla, a jeśli górnikowi grozi śmierć pod obwałem, stuka i puka w umówiony sposób i ostrzega. Czasem przejdzie przez chodnik, poświeci górnikowi w oczy czerwonym światłem w górniczej lampie, coś mruknie i wchodzi w drugą ścianę calizny. Znak to niechybny, że coś grozi. Albo zawał, albo pożar, albo zalew, albo coś takiego, co przynosi śmierć."

STRZIGA - rzadziej w męskiej postaci jako strzyg, strzygoń według badań Aleksandra Brücknera słowiańska strzyga pochodzi bezpośrednio od rzymskiego strix (l.mn. striges), kobiecego demona o ptasich szponach żywiącego się krwią. W niejasny sposób wierzenia te, prawdopodobnie za pośrednictwem ludów bałkańskich, zostały zaadaptowane przez Słowian, nakładając się częściowo na postać upiora. Strzyga była istotą nieco podobną do wampira. Strzygami zostawali ludzie, którzy urodzili się z dwiema duszami, dwoma sercami i podwójnym szeregiem zębów, z czego ten drugi był słabo zauważalny. Uważano także, iż strzygą jest noworodek, który urodził się z wykształconymi zębami. Gdy już rozpoznano strzygę za pierwszego życia, przepędzano ją z ludzkich siedzib. Strzygi ginęły zazwyczaj w młodym wieku, gdy jednak jedna dusza odchodziła, druga żyła dalej i aby przetrwać musiała polować.

UTOPIEC - (lokalnie znany jako topic, topnik, utopnik, utoplec, utopek, topek, waserman) - zły i podstępny demon wodny z wierzeń słowiańskich, popularny na Górnym Ślasku ,często utożsamiany z wodnikiem i mylony z topielcem. Utopce rodziły się z dusz topielców i poronionych płodów. Podobnie jak wodniki zamieszkiwały wszelkie zbiorniki wodne (w niektórych podaniach łącznie ze studniami i rowami przydrożnymi) i topiły kąpiących się oraz przechodzące przez rzekę zwierzęta. Gdzieniegdzie odpowiadały także za wylewy rzek oraz zatapianie pól i łąk. Utopce przybierały postać wysokich, bardzo chudych ludzi o oślizgłej, zielonej skórze, z dużą głową i ciemnymi włosami. W czasie nowiu utopce wychodziły na brzeg. Często zwabiały wówczas do siebie ludzi, bawiąc się z nimi w zagadki. Osobę próbującą oszukiwać w zagadkach natychmiast topiły.

PORCELANA BOGUCICE - B		(3)

Porcelana Bogucice Kolekcja Jesień, dek.0156

Porcelana Bogucice Kolekcja Alberta, dek.0121

Porcelana Bogucice Kolekcja Wielkanoc, dek.0086

PORCELANA BOGUCICE - C		(1)

Porcelana Bogucice Kolekcja Rajski ogród, dek.0854

****************************

2. Poland
Polska -"Bolesławiec"
Zakłady Ceramiczne "Bolesławiec" Sp. z o.o. w Bolesławcu, ul. Kościuszki 11

W 1980 r. wyodrębniły się Zakłady Ceramiczne ?BOLESŁAWIEC? - największe spośród obecnie czynnych przedsiębiorstw ceramicznych w regionie. Zapoczątkowany wówczas renesans tradycyjnej kamionki bolesławieckiej trwa do dzisiaj.

Zakłady Ceramiczne "BOLESŁAWIEC" Sp. z o.o. są jednym z największych producentów ceramiki stołowej ręcznie formowanej i ręcznie zdobionej unikalną w świecie techniką stempelkową.

Zakłady Ceramiczne "Bolesławiec" Sp. zo.o. - w Bolesławcu (2009 r.)

Zakłady Ceramiczne "Bolesławiec" Sp. zo.o. - w Bolesławcu

BOLESŁAWIEC (39)

BOLESŁAWIEC-A	(2)

BOLESŁAWIEC (2005 r)		BOLESŁAWIEC (2005 r)

BOLESŁAWIEC-B	(3)

BOLESŁAWIEC (2015 r)	BOLESŁAWIEC (2005 r)	BOLESŁAWIEC (2005 r)

BOLESŁAWIEC-C	(8)


	BOLESŁAWIEC (2005 r)

BOLESŁAWIEC-D	(24)



	BOLESŁAWIEC (2005 r)




	BOLESŁAWIEC (2005 r)

BOLESŁAWIEC - SINGLE

****************************

W 1920 roku fabryka została wykupiona z rąk niemieckich właścicieli przez Bank Handlowo - Przemysłowy z Poznania. Nowi właściciele wypuścili akcje, których większość nabył Stanisław Burtan z Krakowa.
Na początku 1962 roku Zakłady Porcelitu rozpoczęły budowę nowego zakładu porcelany, który został oddany do eksploatacji w grudniu 1965 roku. Nowy zakład usytuowany został 5 km od centrum Chodzieży. W październiku 1964 nastąpiło połączenie zakładów w jedno przedsiębiorstwo Chodzieskie Zakłady Porcelany i Porcelitu w Chodzieży. W związku z reorganizacją przemysłu szklarskiego i ceramicznego z dniem 1.01.1973 roku ChZPiP przestały być samodzielnym przedsiębiorstwem i weszły jako jeden z 13 zakładów w skład nowo utworzonego przedsiębiorstwa - kombinatu pod nazwą Zjednoczone Zakłady Ceramiki Stołowej Cerpol z siedzibą w Wałbrzychu.
W listopadzie 1991 roku wyłączono z produkcji zakład porcelitu. Z dniem 7 marca 1992 roku powstały w wyniku przekształcenia Chodzieskich Zakładów Porcelany i Porcelitu -Zakłady Porcelany i Porcelitu Chodzież S.A. Po przekształceniu w 1992 roku przedsiębiorstwa państwowego w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa Porcelana Chodzież weszła w 1994 roku do programu Narodowych Funduszy Inwestycyjnych (VI NFI Magna Polonia). W roku 1998 akcje Porcelany zostały odkupione od VI NFI przez VII NFI im. Kazimierza Wielkiego. Z dniem 1 lipca 2000 roku zakład nr 1 został sprzedany firmie Stamar z Wejherowa - Od września 2002 roku Zakłady Porcelany i Porcelitu Chodzież S.A. są w grupie firm Pana Mariana Kwietnia."

Karolina, wtedy pod nazwą Porzellanfabrik Koenigszelt, została założona w 1860 r. przez niemieckiego przedsiębiorcę Traugotta Silbera, do którego później dołączyli August Rappsilber i Carl Hackmann. Po II wojnie światowej fabryka została znacjonalizowana, a w 1954 jej oficjalną nazwą stała się Karolina.
W 1993 nastąpiła prywatyzacja Karoliny. Jedynymi udziałowcami są obecni i byli pracownicy.

W sierpniu 1998 roku spółkę odkupują Zakłady Porcelany Stołowej "Karolina" z Jaworzyny Śląskiej. Rozpoczyna się okres restrukturyzacji spółki, sprzedano majątek zbyteczny w firmie, zwolniono część osób. Jednak nie pomaga to spółce. Dnia 6 lipca 2004 roku, Fabryka Porcelany "Książ" Spółka z o.o. w Wałbrzychu została postawiona w stan upadłości. Jej produkcja nadal jednak trwa a syndyk masy upadłościowej poszukuje nowego właściciela dla fabryki.

Zakład mieści się w dzielnicy Stary Zdrój, w sąsiedztwie Dworca Kolejowego Wałbrzych-Miasto

Początek FP Wałbrzych sięga 1845 roku, kiedy to wałbrzyską manufakturę założył przemysłowiec Carl Tielsch. Niewielka wówczas wytwórnia galanterii porcelanowej, dynamicznie się rozwijała a w latach 30. XX wieku została wykupiona przez znany już wówczas koncern Hutchenreuter. Od 1945 roku fabryka przeszła pod władanie polskie i zmieniła nazwę na Zakłady Porcelany Stołowej "Wałbrzych". Rok 1992 to okres prywatyzacji zakładu, który obecnie jest spółką akcyjną - pod nazwą Fabryka Porcelany "Wałbrzych" S.A. w Wałbrzychu.

W chwili obecnej fabryka pozostaje zamknięta. Po ogłoszeniu upadłości i przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego syndyk sprzedał cały zakład z przylegającymi terenami. Cały czas trwają prace nad ponownym wznowieniu produkcji.

Carl Krister Porzellanfabrik (ca. 1831 - 1895)
Porzellanfabrik Carl Krister (1895 - 1905)
Krister Porzellanmanufaktur (1905 - 1920)
Krister Porzellanindustrie AG (1920 - 1925)
Krister Porzellanmanufaktur AG (1925 - 1945)
Fabryka Porcelany Krzysztof (1945 - 1995)

Porcelana Krzysztof położona jest na Dolnym Śląsku, w Wałbrzychu. Założona w roku 1831, fabryka posiada długą tradycję produkcji porcelany stołowej. W początkach XX w. firma została przekształcona w spółkę akcyjną i stała się częścią kartelu bawarskiego wraz z fabryką porcelany Philip Rosenthal.

CHRONOLOGIA WYDARZEŃ

1831
Założenie fabryki
Karl Krister rozpoczyna produkcję

1850
Zakład staje się wiodącym przedsiębiorstwem na rynku europejskim
sprzedając wyroby również na rynku amerykańskim

1921
Zakład staje się częścią kartelu bawarskiego PHILIP ROSENTHAL KRISTER PORZELLAN MANUFAKTUR AG

1945
Przejęcie fabryki przez władze polskie
Państwowa Fabryka Porcelany KRISTER
Porcelana Stołowa KRZYSZTOF

1993-1990
Następuje proces prywatyzacji, w wyniku którego powstaje Fabryka Porcelany "KRZYSZTOF" S.A.

PM&M / Related / Silesia :

Waldenburg (Wałbrzych)

[1] : Krister Porzellan-Manufaktur (1831 until 1920)

The first factory in the town of Waldenburg was founded by C.S. Rausch in 1820, and even if the business only had a single kiln it was still fairly successful. Attracted by the local possibilities a second factory was opened by the businessman Traugott Hayn in 1829. These two facilities had quite an interesting fate. A decorator from Thuringia at the Rausch facility changed to Hayn and eventually took over the business in 1831.

This former employee was of course no other than Carl Franz Krister, who in 1833 also bought the company from Rausch for an amount of 15,500 Taler. It can only be speculated on how Krister actually was able to pay for all this but it appears that before he even started to work for Rausch he already owned a kaolin deposit near the city of Meißen in Saxony which he then used as source for raw material; the required quartz was delivered from a quarry in Schreiberhau (today Szklarska Poręba).

Straight from the start Krister tried to catch customers by imitating the item style and base mark of the Königliche Porzellan-Manufaktur (KPM) in Berlin. Being very cautious, he decided to use a simple vertical bar instead of a sceptre. When KPM Berlin shortly afterwards added the initials 'KPM' to their mark, Krister also added these letters (for Krister Porzellan Manufaktur) and successfully defended them even after the KPM Berlin tried to stop him via court decision. From the end of 1844 onwards, the KPM Berlin changed the strategy and introduced the imperial eagle with sceptre and orb over the initials 'KPM'. Krister followed up with an own version of the mark, omitting the scepter and orb.

But Krister would not have been successful by only relying on copying the famous 'KPM' products and marks. The quality of his products was exceptionally good, and he soon had lots of wealthy customers. Export to customers all across Europe and North America therefore started around 1849. Over time, his business became quite well known and further recognition was achieved through the medals his products earned at the exhibitiona in Wroclaw (1852) and Paris (1867).

Sadly, Carl Krister died the same year at the age of 65; business fell to the Haenschke heirs. It should be noted that at the time he died, the business had developed into one of the largest firms led by a single person next to the factory of ⇒Carl Tielsch in Altwasser. Anyway, the Haenschke family further improved the factory that employed 800 workers in 1913 and it remained in their hands until they decided to change it into a joint stock company in the year 1920.

[2] : Krister Porzellan-Manufaktur A.G. (1920 until 1952)

In 1921 the company was one of the few manufacturers which produced replacement currency in the form of porcelain coins as the German Mint was not able to produce enough money to follow the very high inflation rates. Proceedings were based on a special law that allowed a few supervised companies to produce so-called ⇒Notgeld. The same year also saw the Rosenthal group achieve majority holding, but the traditional name was kept until 1945 when Soviet troops occupied Waldenburg.

As soon as the war ended, it was clear that the area would in future belong to Polish territory and all German citizens with exception of the skilled workers from the factory had to leave the area; the remaining workers were forced to stay until they had re-educated the Polish immigrants. The factory itself was nationalized and renamed to Porcelana Stolowa Krzysztof in 1952.

To compensate the loss of production capacity, the Rosenthal group during 1952/53 built a replacement facility in the town of Landstuhl (Rhineland-Palatinate, Germany) which operated under the name of ⇒Krister Porzellan-Manufaktur A.G. and continued to use slightly altered marks (see there). During 1965, the firm moved to Marktredwitz in Bavaria. The name of the great Silesian enterprise was discontinued in 1971 due to 'organizational reasons' (as they called it). In the year 2004, Rosenthal finally dropped the Krister trademark registration.

[3] : Porcelana Stolowa Krzysztof (1952 until 1993)

The Wawel mark was introduced 1953 and was - in a modernized version - still used years later. The factory itself soon advanced to the most vital production facility in Poland. It constantly expanded and was modernized on a regular basis, resulting in a first class factory with a world wide reputation. In 1994 it was decided to slowly re-privatize the business; after initiating the process in May 1995, the factory started to issue employee shares.

[4] : Fabryka Porcelany Krzysztof S.A. (1993 until 2010)

This intermediate period ended successfully in September 1999, but the factory still operated under state supervision for the next few years. It became one of the largest companies in Poland, covering the whole range of items from cheap stapleware through to high-end tableware.

[5] : Porcelana Krzysztof Sp.z.o.o. (2010 until ...)

Fully re-privatized, the company was renamed accordingly in 2010.

Comment(s)

Next to the marks shown the Krister company also owned various registered trademarks. 'Obelisk' was registered at the ⇒R.W.Z.R. under №·60·161 on May 11th 1903 and 'Supradur' was registered at the ⇒R.W.Z.R. under №·465·008 on April 13th 1934; in both cases there is no indication on how long these were used or on what kind of products they were applied.

The Krister factory also used so-called "secondary marks", markings which did not state the manufacturer (for various reasons). One of these marks is a crowned 'Venus China' (a.k.a. 'Venus China Silesia'), which is sometimes seen accompanied by 'Bayern' or 'Bayern Decor', a statement towards the used decoration.

One mark still missing here is a mark type similar to that shown as Image 1-02; it includes a small 'CHINA' placed above the vertical line. And yes, I also omitted various Nazi-period marks. Most of those are fake anyway, so I won't bother to show them or explain how one can find out if they are genuine or not.

A few items produced between 1904 and 1927 also carry an additionally stamped 'GRANUTECO' addition which is an until now unidentified distributor/retailer mark. The same name can be found on items made by ⇒Zeh, Scherzer & Co. (produced between 1880 and 1882) as well as products made between 1898 and 1918 by O.&E. Gutherz from Altrohlau, Silesia.

Marks

Image 1-01

Very basic mark used around 1835.

Image 1-02

Used between 1840 and 1895, registered at the Königliches Amtsgericht Waldenburg under №·29 on October 26th 1885.
(Picture by Jeanette Pantin)

Image 1-03

Used between 1840 and 1895, green version with additional 'MADE IN GERMANY' mark.
(Picture by James Madden)

Image 1-04

Used between 1840 and 1895, green version with ncluded 'GERMANY'.

Image 1-05

Used between 1845 and 1870. This type is often very blurred, presumably on purpose, making it hard to hold apart KPM Berlin and Krister marks.

Image 1-06

Used between 1845 and 1870. Example of a typical blurred marking.
(Picture by Robert Trenkler)

Image 1-07

Used around 1850 in blue underglaze, simply the initials 'WPM' for Waldenburger Porzellan Manufaktur.

Image 1-08

Round 'donut' shape mark used between 1860 and 1895.

Image 1-09

Used between 1885 and 1905, registered at the Königliches Amtsgericht Waldenburg under №·30 on October 26th 1885.

Image 1-10

Used between 1896 and 1905 and from 1922 onwards, this mark was registered in 1896, deleted in 1905 and re-registered in 1922.

Image 1-11

Used between 1897 and 1905.

Image 1-12

Used between 1897 and 1905, 'K' over 'WPM' for Krister, Waldenburger Porzellan-Manufaktur.
(Picture by Esther Phillips)

Image 1-13

Used between 1897 and 1905, registered at the ⇒R.W.Z.R. under №·21·974 on February 5th 1897.

Image 1-14

Used between 1902 and 1905, 'KPF' for Krister Porzellan-Fabrik in a stylized letter 'W' for Waldenburg.

Image 1-15

Used between 1903 and 1905, this version also reads 'KPF' for Krister Porzellan-Fabrik.

Image 1-16

Used between 1903 and 1905, nice example of the 'KPF' mark.

Image 1-17

Used between 1903 and 1910, the 'CKW' stands for Carl Krister, Waldenburg.

Image 1/2-18

Used between 1904 and 1927, this time with 'KPM' for Krister Porzellan-Manufaktur, also found with 'GERMANY' addition.

Image 1/2-19

Used between 1904 and 1927, blue version, also found with 'GERMANY'.

Image 1/2-20

Used between 1904 and 1927, green version, also found with 'GERMANY'.

Image 1/2-21

Same as before, this time with 'GERMANY' and the 'GRANUTECO' addition (see Comment(s) section above).
(Picture by Ronald McCutchan)

Image 1/2-22

Also used between 1904 and 1927, same as before over 'SILESIA'.

Image 1/2-23

Another one used between 1904 and 1927, here with ⇒FABRIKMARKE.

Image 1/2-24

Used between 1905 and 1920, the first version with a bulbous crown. Used with or without 'GERMANY', but no other additions.

Image 2-25

Used between 1925 and 1945, a brick crown above 'KPM'. An additional 'GERMANY' was also used sometimes.

Image 2-26

Used between 1925 and 1945. Note the small 'v' inside the crown, others have an 'I', a 'W' or a 'P').

Image 2-27

Used between 1925 and 1945. Sometimes the crown is empty and the letter (here a 'H') was added elsewhere.

Image 2-28

Used between 1925 and 1945. Various examples also include the series name (here 'RUBENS').

Image 2-29

Used between 1925 and 1945, here with 'KORSUKEWITZ' addition (social institution for feeding the poor).

Image 2-30

100 years anniversary mark which was used from 1931 until 1933 only.

Image 2-31

Used around 1934, on items with special decorations.

Image 2-32

Used between 1935 and 1939, version with ⇒M.D.A.S.D.A. and 'ECHT UNTERGLASUR' (real underglaze) additions.
(Picture by David Via)

Image 2-33

Used between 1934 and 1945, on 'FRIEDERIKE' series. Note the 'A.D.1831' showing the founding date not present in earlier versions.

Image 2-34

Mark used between 1934 and 1945, on 'ROYAL IVORY' series. Here with an additional mark applied by a decoration studio from Austria.

Image 2-35

Used around 1937-1938, blacked-out 'GERMANY' substituted by a 'FOREIGN' addition.
(Picture by Roberta Rodgers)

Image 2-36

Used around 1937-1938, also with 'FOREIGN'. This time on an item of the 'PRINZESS' series.
(Picture by Roberta Rodgers)

Image 2-37

Used shortly after May 1945, note that the 'GERMANY' is blacked out and replaced by 'MADE IN POLAND'.

Image 2-38

Used between May 1945 and 1952, bulbous crown mark with 'MADE IN POLAND'.
(Picture by James Benson)

Image 2-39

Used between May 1945 and 1952, brick crown mark, note the 'MADE IN POLAND'.
(Picture by Henry Kos)

Image 3-40

Used from 1952 onwards, first 'WAWEL' mark type.

Image 3-41

Used some time after 1952, 'WALDENBURG' above a much smaller 'SILESIA'.
(Picture by Henry Kos)

Image 4-42

The 'WAWEL' company logo 2008.

Image 4-43

The 'WAWEL' logo introduced 2010.

Image 5-44

The 'WAWEL' logo used from 2011 onwards.

"Ręcznie zdobiona, rustykalna eko-ceramika, dekorowana naturalnymi angobami i szkliwami skaleniowymi, wypalana w temp. 1200 C. Walory estetyczne i wysoka odporność na skrajne warunki atmosferyczne sytuują ją wsród liderów ceramiki"
..."Manufaktura ceramiki działająca bez przerwy od 1989 r. Wysoka jakość naszych wyrobów gwarantujemy wieloletnim doświadczeniem i wysokimi umiejętnościami."…(cytat z oficjalnej strony Firmy)